In Het Restaurant van Ateljee vzw draait het niet alleen om lekker eten, maar ook om verhalen. Twee vrienden uit Salamiyah (Syrië), Eyad (35) en Belal (33), vonden elkaar na jaren terug in Gent en werken nu samen in Parnassus.  Ze bouwen hier verder, met hun verleden als stille kracht.  

Van buren tot collega’s 

“Toen ik 17 was, kende ik Belal al,” vertelt Eyad. “We woonden in dezelfde straat, gingen naar de fitness samen en gingen elke vrijdag uit eten.” Hun wegen scheidden enkele jaren geleden, maar niet voorgoed. In België vonden ze elkaar opnieuw, eerst toevallig tijdens vrijwilligerswerk van Eyad, en nu als collega’s in Het Restaurant. “Het voelt alsof de cirkel rond is,” glimlacht Eyad. “Vroegen gingen we samen op restaurant, nu staan we samen achter de kookpotten.” 

Een nieuw leven opbouwen 

Eyad is sinds een jaar vader en combineert werk, huishouden en familiebezoeken in Brussel. Belal droomt ervan dat zijn vriendin ooit naar België kan komen. Beiden zijn dankbaar voor de kansen die Ateljee biedt. “Door mijn rugproblemen kon ik niet blijven werken in een farmaceutische fabriek,” zegt Belal. “Hier kan ik afwisselend werken: in de zaal, aan de kassa, in de keuken. Dat maakt het haalbaar én leuk.” 

Syrische smaken in Gent 

Hun roots proef je soms op het bord. Baba ganoush, hummus, tabouleh: stuk voor stuk gerechten die herinneringen oproepen aan thuis. “De Syrische keuken is bijna volledig plantaardig,” legt Eyad uit. “Dat past perfect bij onze veganistische dagen in Parnassus.” Alleen Arak, het traditionele drankje, ontbreekt. “Hier drinken de mensen gewoon een wijntje,” lacht Belal. 

Collega’s maken het verschil 

Wat Eyad en Belal het meest waarderen? De sfeer op het werk. “Iedereen kent elkaar, ook van andere restaurants zoals het Balenmagazijn,” zegt Eyad. “We praten, lachen, drinken soms samen iets na het werk. Dat helpt niet alleen om Nederlands te oefenen, maar ook om ons thuis te voelen.” Belal vult aan: “Het is echt gezellig. Je merkt dat er vriendschappen ontstaan. Dat maakt elke werkdag een stuk leuker.” 

Dromen voor morgen 

Het leven in België is anders: gestructureerder, met vaste roosters en minder tijd voor spontane ontmoetingen. Toch zien Eyad en Belal het als een springplank. “Misschien openen we ooit ons eigen restaurant,” zegt Belal. “Maar eerst sparen, Nederlands leren en onze plek vinden.” Eyad vult aan: “Hier hebben we toekomst. En rakelen we ook weer een stukje van ons verleden op dankzij elkaar. Dat is het belangrijkste.”